Karmaci cakmak

Cakmaklar normal degildir. Sorunludurlar; iletisim problemi cekerler. Durust iletisim kurma yetisinden yoksun olduklari icin de devamli bir hallere, o hallere girerler. Ve cakmaklara 2 ( yaziyla "iki" ) sey olur: Birincisinde, onlar gorunmeyen bir guc ile boyut degistirir gibi birer birer yokolurlar. Sen alirsin, onlar kaybolurlar. Kendini devamli, yine aniden kayiplara karisan bir cakmagin izlerini ararken buluverirsin. Yere dusurursun, bir bakarsin yok. Masanin uzerine koyarsin, o ucup gider. Kusup giderler, anlamdiramazsin. Ikincisindeyse, ustune ustune yagarlar. Kafani nereye cevirsen cakmak gorursun. Elini hangi cebe atsan cakmak cikar. Her bir kosede seni bekleyen yeni bir cakmak kesfedersin. Bunca cakmak nereden bitiyor diye sasakalirsin, yine anlamdiramazsin. Ne ekersen, onu bicersin gibi. Ya da iki arti iki dort eder gibi. Ya da hani dort islem yaparsin, saglamasini yaptin mi der ogretmen sana, saglamasini yaparsin, topladigini cikartirsin, cikarttigini eklersin, bir bakmisin, hic islem yapmamisin sanki, eskisi gibi rakamlar. Bes cakmak giderse, baska bes cakmak gelir. Hayatin saglamasi kuvvetlidir: Yildizli pekiyi.