cikolatanin gozleri karardi. once mideme tekmeler atmaya basladi. yetmedi, karnimin ustune atladi; binbir ayri noktadan bicakladi. dur dedim napiyorsun, ben seni sevdigimden yedim. daha da sinirlendi. kaboom boom boom gecirdi amerikan tokatlarini, sonra da elinin tersiyle yapistirdi bir osmanli tokadi. dunyami karincalar basti. gozlerimin onunde, binlerce karinca, sagda solda heryerde bizim evde. kulaklarimin icinde bir musluk acildi, saril saril sular akmaya basladi beynimde. karincalar suya girdi, karincalari su basti, her sey birbirine karisti. attim kendimi yere. bastim debriyaja, takamadim geri vitese. rahmetli cok cikolata yedi de vefat etti derler artik dedim kendime. "tatli kaybimiz" diye olum ilanim basilir artik gazetelerde dedim karincalara. hepsi birden gulmeye basladi. karincalarin kahkahalari suyun siriltisina karisti.
ve limon kokusu... limon suyu... annem limon sikmaya basladi karincalarin ustune.yavas yavas eridiler, eridiler, kahkahalar ata ata ufaldilar, onlar ufaldikca annem buyudu. minik minik karincalar ufacik ufacik noktalar oluncaya kadar el sallayip sonunda yokoldular. gozgoze geldim annemle. dedim anne, sular acik kaldi, kapatamiyorum musluklari. bir denedi, iki denedi olmadi. dedi bunun vidasi sikismis. gucu yeter diye cagirdi abimi. bir denedi, iki denedi oldu. ben sari tonlarindan pembeye dogru renk degistirirken, katil cikolata yerde kirmizilar icerisinde hareketsiz uzanmaktaydi. ah be dedim cikolata, deger miydi, askimiz buyuk olacakti, ben seni yiyip bitiremeden sen beni yiyip bitirdin, bak bizi ne hale getirdin...dedim... cikolatadan ses gelmedi.
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment